W komplecie taniej!
1) Relacje 2
Relacja ujmuje zależność między dwoma bądź większą liczbą elementów (podmiotów, przedmiotów, fragmentów obiektów, cech). Ujęcie relacji wymaga przetwarzania sekwencyjnego, charakteryzującego pracę lewej półkuli mózgu. Najistotniejsze w terapii funkcji poznawczych jest wypracowanie umiejętności dostrzegania różnic pomiędzy elementami i związków zachodzących między nimi. Sprawności te są konieczne do opanowania języka mówionego i pisanego, ale także relacji społecznych, umiejętności kategoryzowania i rozumienia zależności przyczynowo- skutkowych.
Edukacja szkolna wymaga także dostrzegania relacji między symbolem i jego reprezentacją w realnym świecie, znakiem i znaczeniem, zachowaniem i przejawianymi emocjami.
Zestaw RELACJE 2 pozwala na stymulację:
Ćwiczenia dostrzegania relacji przygotowują do:
rozumienia zależności przyczynowo-skutkowych
uczenia się przez instrukcję
nabywania systemu językowego – gramatyki języka
Zestaw składa się z 105 elementów.
2) Sekwencje 2
Zestaw zawiera 80 kartoników. Dziesięć wzorów po osiem sztuk. Druga część to tylko materiał tematyczny (dynia, pingwin, okulary, kapelusz, łopata, kawa, rakieta, gitara, paparyka, balon).
Sekwencja jest ciągiem znaków (symboli), stanowiącym uporządkowaną według określonej reguły strukturę. W sekwencji struktury (dwu-, trzy-, czteroelementowe) powtarzają się. Miejsce kolejnego znaku w sekwencji wynika z przyjętej arbitralnie reguły. Definicja sekwencji odzwierciedla porządek znaków językowych – mówionych i pisanych, dlatego tak ważne w procesie terapii wszystkich dzieci są ćwiczenia porządkowania.
3) Szeregi 2
Zestaw zawiera 65 elementów o wymiarach 6x6cm. Umożliwia wykonywanie ćwiczeń polegających na kontynuowaniu szeregów i uzupełnianiu szeregów. Aby wykonać ćwiczenia polegające na naśladowaniu szeregów należy zaopatrzyć się w dwa zestawy elementów.
Szereg jest ciągiem elementów ustawionych obok siebie w linii prostej – przyto- czona najprostsza definicja ujmuje to, co najistotniejsze w języku mówionym i pisanym. Dzięki linearnemu porządkowi głosek w słowach i liter w wyrazach zapisanych możliwe jest budowanie znaczeń. Jakiekolwiek zakłócenie tego porządku nadaje wypowiedzeniu inny sens (kot : kto, nos : son, notes : seton). Liczne błędy w uszeregowaniu znaków języko- wych można obserwować u dorosłych osób z afazją, u dzieci z autyzmem, alalią i afazją dziecięcą, u uczniów z dysleksją, a także u osób uczących się języków obcych.
Podczas konstruowania szeregów do ćwiczeń stymulujących muszą być uwzględnione następujące cechy:
a) rosnąca wielkość (od najmniejszego do największego),
b) malejąca wielkość (od największego do najmniejszego),
c) stopniowe domykanie rysunku,
d) rosnąca intensywność barwy.
Tagi: pomoce logopedyczne , neurologopedia ,
Zespół Klinefeltera to jedna z najczęściej występujących anomalii chromosomowych,...
czytaj więcej
