Wyrażenia dźwiękonaśladowcze:
Wykrzyknienia i wyrażenie dźwiękonaśladowcze pojawiają się pod koniec pierwszego roku życia dziecka. Pełnią bardzo ważną rolę w rozwoju mowy i komunikacji. Dla wielu dzieci jeszcze przez kolejne dwa lata pozostają jedynym sposobem przekazywania znaczeń.
Onomatopeje w naturalny sposób umożliwiają dziecku ćwiczenie kompetencji komunikacyjnej (umiejętności porozumiewania się) i artykulacji. Wyrażenia dźwiękonaśladowcze i wykrzyknienia zbudowane są najczęściej z sylaby otwartej, najłatwiejszej artykulacyjnie, ale pojawiają się tu niemal wszystkie spółgłoski z systemu języka. Dzięki temu dziecko ma możliwość ćwiczenia wymowy także trudnych spółgłosek, ale w ułatwionej sytuacji komunikacyjnej.
Wyrażenia dźwiękonaśladowcze nazywają nie tylko zwierzęta, ale także przedmioty i zjawiska dziejące się wokół dziecka. Pełnią tym samym rolę rzeczownika, czasownika, przymiotnika i przysłówka. Budują w ten sposób system językowy dziecka, pozwalający mu opowiadać o otaczającym świecie.
Dla dzieci z opóźnionym rozwojem mowy oraz z zaburzeniami komunikacji językowej opanowanie wyrażeń dźwiękonaśladowczych i wykrzyknień jest niezwykle ważne ponieważ buduje pewność skutecznej komunikacji.
Ćwiczenia powinny odbywać się codziennie przez 6 minut, czas ten może zostać podzielony na dwie sesje. Warunkiem koniecznym jest użycie słuchawek. Takie postępowanie jest uzasadnione badaniami klinicznymi. Podczas słuchania dziecko musi być odgrodzone od innych bodźców dźwiękowych oraz mieć bezpośrednią stymulację analizatora słuchu.
Pomoc przeznaczona jest dla dzieci:
- dwujęzycznych
- niedosłyszących
- z niezakończonym rozwojem mowy
- z wadami wymowy
- z afazja i alalią
- z zaburzeniem komunikacji językowej
- z zaburzeniami rozwojowymi i genetycznymi
Praca z książeczką Wyrażenia dźwiękonaśladowcze poprawia koncentrację i uwagę dziecka oraz jest drugim etapem w nauce czytania metodą symultaniczno-sekwencyjną.
Samogłoski i wykrzyknienia:
Prawidłowa artykulacja samogłosek ma zasadnicze znaczenie dla wyrazistości wymowy, a tym samym do bycia rozumianym. Małe dziecko rozpoczyna ćwiczenie wokalizowania samogłosek już pod koniec drugiego miesiąca życia. W gaworzeniu niemowlęcym można usłyszeć wiele samogłosek, które nie występują w języku polskim. Dopiero w szóstym miesiącu życia utrwalają się samogłoski charakterystyczne dla języka etnicznego.
Należy pamiętać, że kategorie samogłoskowe mają znacznie większą niż spółgłoski skłonność do nakładania się na siebie.Samogłoski mają także wiele wariantów regionalnie
i społecznie uwarunkowanych. To właśnie po brzmieniu samogłosek można łatwo rozpoznać, czy ktoś urodził się wychował na Śląsku, czy na Wybrzeżu. Artykulacja samogłosek zdradza też nasze pochodzenie, gdy porozumiewamy się w obcym języku.
Ćwiczenia powinny odbywać się codziennie przez 6 minut, czas ten może zostać podzielony na dwie sesje. Warunkiem koniecznym jest użycie słuchawek. Takie postępowanie jest uzasadnione badaniami klinicznymi. Podczas słuchania dziecko musi być odgrodzone od innych bodźców dźwiękowych oraz mieć bezpośrednią stymulację analizatora słuchu.
Pomoc przeznaczona jest dla dzieci:
- dwujęzycznych
- niedosłyszących
- z niezakończonym rozwojem mowy
- z wadami wymowy
- z afazja i alalią
- z zaburzeniem komunikacji językowej
- z zaburzeniami rozwojowymi i genetycznymi
Praca z książeczką Samogłoski i wykrzyknienia poprawia koncentrację i uwagę dziecka oraz stanowi pierwszy etap w nauce czytania metodą symultaniczno-sekwencyjną.
Do książek dołączone są płyty CD.
Tagi: logopedia książka ,
Zespół Klinefeltera to jedna z najczęściej występujących anomalii chromosomowych,...
czytaj więcej
