Oddajemy do rąk Czytelników niepublikowane dotychczas dzieło Profesora Józefa Pietera. „Problemy humanisty” to ujęta chronologicznie historia przedsięwzięć naukowo-pisarskich autora. Józef Pieter relacjonuje okoliczności, które wpłynęły na kształt jego badawczych zainteresowań w obszarze pedagogiki ogólnej, dydaktyki szkoły wyższej, naukoznawstwa, pedeutologii oraz filozofii.
Treść „Problemów humanisty” jest w zasadzie pokroju autobiograficznego, chociaż nie jest po prostu pamiętnikiem. O sprawach osobistych mowa jest w niej bowiem tylko o tyle, o ile było to niezbędne celem częściowego wyjaśnienia problemów, które niepokoiły mnie w ciągu mej działalności naukowej. Pracę niniejszą można by nazwać autobiograficznym podsumowaniem mej działalności naukowej. Pisząc ją, usiłowałem zdać sobie sprawę nie tylko z treści i przeobrażeń problemów, którymi się zajmowałem, ale i z okoliczności, które wyzwalały kierunek mych zainteresowań naukowych i odpowiednich badań.
Spróbuję odpowiedzieć pokrótce na pytanie ogólne, nieomal narzucające się w niniejszym przedsięwzięciu pisarskim: jakie to czynniki uzależniają przebieg powstawania problemów, w ślad za nimi działalność pracownika naukowego? Próba taka wydaje się słuszna na tle osobistego przekonania, że autobiografie w postaci osobistych historii pracy naukowej mogłyby się przyczynić do poznawania wielu – jak dotąd niewystarczająco zbadanych – zjawisk z zakresu życia nauki.
Z tekstu
