Współczesność niesie ze sobą nieoczekiwane, często dramatyczne wydarzenia, których nikt wcześniej nie przewidział. Rodzi się wiele pytań związanych z egzystencją człowieka w niestabilnej rzeczywistości zdominowanej pandemią COVID-19. Także system oświaty funkcjonuje od trzech lat w nietypowych warunkach. Niewątpliwie w tych okolicznościach potrzebne są nowe kompetencje, dzięki którym można liczyć na edukacyjny sukces.
Głównym celem prezentowanego Czytelnikom opracowania jest dyskurs nad rzeczywistym i/lub wirtualnym wyobrażeniem znanego, jak i jeszcze nie do końca poznanego otoczenia, w którym nauczyciel, uczeń, rodzic oraz przedmioty materialne i niematerialne pozostały lub zmieniły się w ostatnim czasie. Zauważamy konieczność eksplorowania nieznanego potencjału i możliwości partnerów edukacji w tworzeniu sprzyjającego klimatu pozwalającego na indywidualną i społeczną kooperację między podmiotami będącymi blisko, a jednocześnie daleko.
