Ze Wstępu:
Niekorzystne następstwa złamań śródstawowych stanowiły od lat inspirację dla klinicystów i badaczy w rozeznaniu „biologii” tychże złamań. Poznając biologię stawu i sposób odżywiania chrząstki stawowej wprowadzono leczenie czynnościowe złamań stawowych opracowane w Polsce przez prof. Donata Tylmana. Postępowanie to wymagało jednak wielotygodniowej hospitalizacji. Wprowadzona wówczas próba stabilizacji operacyjnej złamań metalowymi płytami konwencjonalnymi nie powiodła się ze względu na częstą destabilizację instrumentarium. Poszukiwano zatem sposobów optymalnej biomechaniki stabilizacji odtworzonych anatomicznie powierzchni stawowych. Inżynierowie współpracujący z lekarzami opracowali zróżnicowane instrumentarium z różnym skutkiem. Część z nich uwzględniła jedynie czynniki mechaniczne prowadząc do zaburzeń zrostu i złamań płyty, inne zawierały niektóre elementy biomechaniki zespoleń z różnym wynikiem końcowym, a jeszcze inne spełniały oczekiwania biologii stymulując zrost kostny na poszczególnych jego etapach. Dysponując wiedzą biologiczną i biomechaniczną oraz nowoczesnym instrumentarium, pozostaje jego optymalny dobór i zgodność stymulująca gojenie obrażeń śródstawowych, co jest przedmiotem niniejszego opracowania.
Tagi: ortopedia książki
Wstęp
Rozdział 1
CZĘŚĆ OGÓLNA
Rozdział 2
CZĘŚĆ SZCZEGÓŁOWA - ZŁAMANIA WYBRANE
Złamania bliższej nasady i przynasady kości ramiennej
Złamania śródstawowe w obrębie dalszej nasady kości ramiennej
Złamania śródstawowe dalszej nasady kości udowej
Złamania śródstawowe bliższej nasady kości piszczelowej
Piśmiennictwo
Skorowidz
