Autorki książki w sposób wielowymiarowy i interdyscyplinarny ukazują praktyczne zastosowanie badań etnograficznych w obszarze poznawczym, kształcącym i terapeutycznym. W sposób czytelny i przekonywujący prezentują rolę autoetnografii w kształceniu refleksyjnych praktyków oraz transformacji nauczycieli, którzy podjęli takie badania. Również w procesie kształcenia studentów zaprezentowane i użyte w pracy narzędzia powinny być częściej wykorzystywane, dając możliwość pogłębionego uczenia się i doskonalenia osobistego.
Rekomenduję monografię jako lekturę zarówno dla studentów i nauczycieli, jak i badaczy eksplorujących w różnych dziedzinach naukowych i zawodowych.
Dr hab. Bożena Majerek, prof. UPJPII
W książce Autoetnografia w praktyce pedagogicznej autorki omawiają znaczenie badań autoetnograficznych, które mają m.in. służyć połączeniu nastawienia praktycznego z podejściem autorefleksyjnym. Ta metoda ma charakter stosunkowo uniwersalny, gdyż pozwala na badanie grup kulturowych podobnych do badacza, jak również różniących się od niego. Metodę tę charakteryzuje krytycyzm, interdyscyplinarność, refleksyjne badanie samego siebie i swojego podejścia do badanych zagadnień oraz „unaukowienia” subiektywności własnych przekonań badacza, które – jak się okazuje – mogą być częściowo włączone w obszar metody naukowej.
Pokazanie w praktyce badawczej, w jaki sposób możliwe jest wyjście poza wąskie, scjentystyczne rozumienie nauki, bez zagubienia „istoty nauki” jest cennym wkładem tej metody zastosowanej do badań przedstawionych w recenzowanej książce.
Dr hab. Wiesław Wójcik, prof. UJD
