Kenneth Heilman podjął się wyzwania zrozumienia, dlaczego nasza przestrzenna orientacja jest tak silnie związana z naszymi percepcjami moralnymi i emocjonalnymi. W swojej książce analizuje on mechanizmy mózgowe, które kierują naszym postrzeganiem przestrzeni, dzieląc ją na trzy osie: lewo-prawo, góra-dół oraz przód-tył.
Nie ogranicza się jedynie do prostego wyjaśnienia zjawisk przestrzennych. Pokazuje, że te procesy są znacznie bardziej złożone niż się wydaje. Heilman bada związki między orientacją lewo-prawo a asymetrią oraz lateralizacją mózgu, a także preferencjami stronniczymi. Prześwietlając oś góra-dół, zadaje pytanie, dlaczego pozytywne i wartościowe rzeczy kojarzymy z wyższą pozycją, a negatywne z niższą.
Autor proponuje oryginalne wyjaśnienie depresji, sugerując związek z naturalnym mechanizmem hibernacji, obecnym u gatunków zwierząt, które muszą sezonowo ograniczać swoją aktywność. Następnie przechodzi do trzeciej osi, przód-tył, badając dążenie do obiektu oraz unikanie go, co prowadzi do istotnych zagadnień nagrody i kary, a także oczekiwań i emocji.
W ten sposób Heilman rozszerza perspektywę, ukazując, jak mózg integruje i łączy pozornie odległe procesy, takie jak preferencje ręki, rozróżnianie lewej i prawej strony ciała, oraz nasze wartości i emocje, funkcjonując w naszym otoczeniu.
